Salcedoteca

UNHA NOITE DE SUSTOS

A noite era escura. Eu coloquei a miña caveira nunha encrucillada de sete camiños e, cando xa me marchaba, apareceu polas miñas costas un esqueleto, ao mirar para atrás: Meu deus!! Case morro do susto!!. Era o meu amigo Luís que para tranquilizarme díxome que non era ningún esqueleto.

 Despois os dous fomos á casa de Xiana.

Cando chegamos, chamamos á porta, que se abriu renxendo ela sola. Dentro estaba moi escuro.

 Con moito medo, asomamos un pouco as nosas cabezas para ver o que había no interior e...de repente a porta pechouse e empurrounos para dentro da casa. A escuridade era total. Escoitamos unha voz que dicía:

Son a pantasma branca e quérovos levar comigo!!! Seguídeme!!!

Tremelicando os dous seguimos aquela voz que nos levou pola escuridade ata o cuarto de Xiana, de súpeto, acendéronse as luces e apareceu Xiana co disfrazo de pantasma rindo a gargalladas do susto que nos metera.

- Imos agora á casa de Paulo?

-Preguntou Xiana. Nós dixemos que si porque xa nos estabamos divertindo con tantos medos.

Cando chegamos á súa casa chamamos á porta e quedamos a espera de que a porta se abrise a ver que sorpresa nos agardaba:

Entón unha sombra cunha corda na man apareceu no medio da porta e pouco a pouco íase achegando a nós,

Sen perder tempo botamos a correr canto nos daban as pernas.

Pasado un pouco escoitamos unhas risiñas , Era Paulo disfrazado de zombi.

Logo acordamos entre todos ir polas encrucilladas dos camiños asustando a todos os que andaban por fóra nunha noite tan perigosa.

                               Foi a noite de Samaín

                              máis divertida que vivín.

Texto:   Clara

Debuxo: Álvaro

5º Curso