Blog da Biblioteca do CEIP San Martiño

Salcedo-Pontevedra
____________________________________________________________________________________________________________________________________

martes, 28 de xuño de 2016

Texto gañador do II Concurso Literario Salcedoteca

UNHA HISTORIA DIFERENTE

Todo comezou na base do C.S.M.M.M. (Club Secreto dos Malos Malísimos da Morte). Neste club, estaban todos os malos de películas, series, libros, cómics... en fin, xa me entendedes, TODOS, dende os máis coñecidos (Dark Vader ou Maléfica) ata os menos coñecidos (Rei Xeo ou Mandrake). O club, fora creado había moitísimo anos, co fin de dominar o mundo..... e todo iso que queren os malos. Pero, estaba claro, que ese, non era o seu único fin, tamén querían vinganza.

A base secreta estaba..... non sei, era secreta. Pero nela, discutían todo tipo de temas como por exemplo: novos ataques ou misións, novos membros do club... Pero o tema máis discutido, sen dúbida algunha, era, o de quen debería ser o xefe, algúns, dicían que debería ser Maléfica, xa que fora a creadora do club, pero outros, opinaban que debería ser malo máis forte; Dark Vader, o lobo de Carapuchiña ou outros máis. Pasábanse todo o día discutindo, mellor dito, toda a noite, que era cando traballaban mellor, e perdían moitísimo tempo que podían aproveitar para atacar algunhas zonas.

Eh... ben, se hai un ``Club dos Malos´´, por que non un dos bos?, preséntovos, o C.B.N.S.G. (Club dos Bos Non tan Secreto como lles Gustaría). E... é obvio, neste club, estaban todos os bos de series, películas...BLA, BLA, BLA.... Xusto o que dixen antes, pero nos bos. Este club creárase despois de que A Bela durminte espertase. Ó principio, non tiñan ningún fin nin nada diso, pero cando comezaron a recibir novos ataques, puxeron de obxectivo, derrotar ós seus inimigos dunha vez por todas.

Estes tamén tiñan unha base ``SEGRETA´´ aínda que... non era tan secreta, todo o mundo sabía onde estaba. Nesta base tamén discutían temas variados pero estes, non deliberaban o do xefe nin nada diso. O club, estaba liderado pola Fada Madriña, e ninguén, o quería contradicir.

Ben, vasta de presentacións e que comece a historia de verdade:

Maléfica, estaba que metía medo, e os seus cómplices... tamén. Acababan de perder unha batalla, e a Fada Madriña (Coñecida no club como Madri), conseguira un territorio amado por Maléfica: O seu bosque encantado, e, coma si se tratase do seu propio castelo, Maléfica, quería recuperalo. Así que encargoulle a Dark Vader o traballo de reconquistalo.

Era un traballo moi difícil xa que, o exército que conseguira o bosque encantado, era, nin máis nin menos, que, o de Luke Skywalker: o seu inimigo supremo. Pero Vader, non se rendeu, loitou nun cara a cara con Luke e... perdeu!! Xa vos imaxinaredes o castigo que lle caeu: el e seu exército, foron os encargados de sacar brillo ás armas dos demais exércitos do club durante tres meses!

Esa mesma noite, celebrouse unha festa en honor a Luke, organizada por Madri. Na festa, houbo de todo, comida, bebida e incluso un mago e un pallaso. Pero o que non sabían era que Maléfica non se rendera: Mandara a Mandrake á festa, coa misión de estropeala. O seu exército foi para alí pero... será mellor que non o conte porque, perdeu: batalla por aquí, pelexa por alí pero... nada. Unha derrota tremenda.

Por iso, Maléfica, púxose máis furiosa aínda. Nas seguintes sesión de reunión do club, so pensaba en facer unha nova batalla, pero esta vez, non sería unha calquera: PARTICIPARÍA TODO O CLUB!! Dende os máis fortes, aos máis débiles, dende os máis grandes, ata os máis pequenos.

Pasáronse meses e meses organizando o plan perfecto. E por fin chegou o día: o solsticio de inverno. Era a noite máis longa do ano e así, tiñan máis tempo para atacar. O día, transcorreu coma outro calquera; Maléfica xa estaba case preparada: os últimos meses estivera recrutando a outros “xenios do mal” para A gran batalla.

Despois de recrutar a todos os que puido, formaran exércitos tan amplos coma campos de fútbol, cos que máis tarde, tiñan pensado vencer ó club inimigo.

Todo estaba listo; o plan, os exércitos e incluso a hora el o lugar exacto da batalla; realizaríase nas portas da sede do club dos bos.

Ese día, segundo lle dixera un espía a Maléfica, realizaríase unha reunión no club e remataría coa posta de Sol. Maléfica, decidira atacar a esa hora porque, na reunión, ninguén ía levar armas (ou iso cría ela) e por iso o máis probable era que eles ganasen.

Eh... ben, como xa dixen antes, os bos tiñan unha reunión. Nesa reunión, falaran un montón de temas, incluso discutiran a que colexio ía ir a filla de Brancaneves ou sexa que, imaxinádevos.

E por onde ía.....?? A si! quería engadir ademais que, o plan de Maléfica era “xenial”; coma xa se demostrara en batallas anteriores, hai certos exércitos que, ante os da Fada Madriña, non poden ganar. Quero dicir, o exército de Dark Vader, nunca vai gañar ao de Luke Skywalker e, Cruella Devil, nunca ganará aos 101 Dálmatas. Pero, niso, non reparara Maléfica e por iso no seu plan, todo ía ser coma sempre:

Lobo vs. Carapuchiña e os 3 porquiños, Sombra vs. Sandy, Jack, Fada dos Dentes e Santa Claus.... o de sempre.

Era un plan nefasto e que non tiña nin sentido nin saída, era unha táctica malísima.

.............................................................................................................

E por fin a batalla comezou, xa rematara a reunión “sen armas” e todos os “malos”, estaban xa esperando na porta da Base “Secreta”.

Nada máis saír da reunión, todos os participantes, pararan a recoller os seus abrigos, a coller os seus bolsos, o seu material da reunión e, claro está, as súas armas. Saíron pola porta principal e...... alí estaban, todos os exércitos de Maléfica ao completo.

Aínda que lles pillou por sorpresa, souberon reaccionar e en uns segundos, xa estaban todos listos para atacar; A Fada Madriña; coa súa variña, Luke Skywalker; coas súas espadas, e o resto dos exércitos, coas súas propias armas.

Para Maléfica, foi un golpe duro xa que, ela non esperaba que tivesen alí todo preparado e, sen dubidalo nin un segundo, púxose na defensiva.

─Atacade todos á vez, non nos votedes atrás. Pensade que é polo noso ben.─ Seguía dicindo Maléfica.

Xa postos en plena batalla, A Fada Madriña, comezou a gritar:

─Cubride por alí. Atacade por alí ─ Dicía ─ Cando chegan os reforzos?

Despois da pequena sorpresa, A Fada Madriña pedira reforzos, na reunión estaban todos os integrantes do club pero non estaban os seus exércitos.

Tras 30 minutos de espera, por fin chegaran os exércitos. O de Luke Skywalker, foi o primeiro en chegar e polo tanto, o de Dark Vader, foi o primeiro en caer. De feito, antes de que todos os exércitos chegaran o de Vader, xa non estaba en pé.

Todas as batallas foi bastante axustada pero, pouco a pouco, o exército de Madri, foi ganando terreo; Mandrake caeu, O Lobo tamén e Sombra seguiu o mesmo camiño.

Apenas quedaban xa exércitos cando Maléfica se decatou do erro do que falabamos antes. Xa era moi tarde pero aínda así, tentou arranxalo modificando os seus exércitos.

O que fixo foi mesturar solados de todos os exércitos de forma que, compañeiros do Rei Xeo e de Maléfica (por exemplo) estaban mesturados.

Ao principio, a táctica, non deu resultado pero, ao cabo dun tempo, comezábanse a notar os efectos.

Derrotaran xa a varios exército inimigos e, ao final quedaron no bando “malo” o exército de Maléfica, e no “bo” o de Madri.

Todo apuntaba a que Madri ía saír ganando pero, un golpe de sorte caeulle a Maléfica coma se fose do ceo (en realidade, viu do ceo en sentido literal pero da igual); resultou que, apareceu voando, rodeado do seu exército de sheks, Ashram o nigromante.

Este, ía para unirse ao club pero, ao ver que estaban en plena batalla, decidiu unirse.

Ashram, foi a sorte caída do ceo de Maléfica que aproveitando a cara de asombro de Madri, atacou e, ao ser de improviso, cun so xesto da man, Ashram derribou á Fada Madriña.

Os seus exércitos, ao ver a súa xefa caer, rendéronse, ou outros, simplemente correron asustados.

Ata aquí chega a miña historia que, agora xa rematada, espero que entendades o título;

Un homiño diferente

Andrés Pardo Carballo  (6º primaria)

Ningún comentario: